Digital subscriber line access multiplexer

Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. Αυτό μπορεί να σημαίνει την δημιουργία εσωτερικών συνδέσμων, επικεφαλίδων, παραγράφων κλπ. Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τις σελίδες Πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και Βικιπαίδεια:Οδηγός μορφοποίησης άρθρων.

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 2/10/2010.

Το Digital Subscriber Line Access Multiplexer (DSLAM) είναι ο πολυπλέκτης / αποπολυπλέκτης των ψηφιακών συνδρομητικών γραμμών DSL (Digital Subscriber Line). Είναι μια συσκευή που τοποθετείται είτε στο Κέντρο Τηλεπικοινωνιακών Παρόχων, είτε σε καμπίνες στο δρόμο, είτε αντικαθιστούν τους Κατανεμητές καλωδίων (ΚΑ-ΦΑΟY, που προέρχεται από τη γερμανική λέξη Kabelverzweiger , είτε μέσα σε πολυκατοικίες.

Τα πρώτα DSLAMs χρησιμοποιούσαν για τη διασύνδεση με το Δίκτυο Δεδομένων το ATM (Asynchronous Transfer Mode) ενώ από το 2005 και μετά σταδιακά άρχισε να χρησιμοποιείται το Ethernet και ονομάζονται πλέον IP-DSLAM.

To DSLAM μπορεί να παρέχει έναν μεγάλο αριθμό γραμμών DSL που μπορεί να είναι είτε ADSL η G.shdsl ή πλέον VDSL. Στην αρχή τα πρώτα DSLAMs χρησιμοποιούσαν το πρότυπο ITU-T G.992.1 (ή G.DMT) που ήταν το ADSL που χρησιμοποιεί τις συχνότητες από 25,875 KHz (6x4,3125) μεχρι 1104 KHz (256x4,3125) όπου το εύρος 25,875-138 (τόνοι 6-31)KHz χρησιμοποιείται για τη μετάδοση δεδομένων από το modem του χρήστη προς το DSLAM και από 138-1104 KHz (τόνοι 32-255) για τη μετάδοση από το DSLAM προς το modem.

Το κάτω φάσμα χρησιμοποιείται για τη μετάδοση φωνής όπου απαιτείται η χρήση splitters τόσο στο Κέντρο όσο και στον συνδρομητή. Ο Splitter στην πλευρά του συνδρομητή έχει 3 συνδέσεις, τη γραμμή προς το τηλέφωνο, τη γραμμή προς το modem και τη γραμμή που πηγαίνει στο δίκτυο. Ο splitter διαχωρίζει από τη γραμμή του δικτύου το χαμηλό φάσμα της φωνής προς το τηλέφωνο όπου αποκόπτει με χρήση βαθυπερατού φίλτρου τις υψηλές συχνότητες του ADSL και η γραμμή προς το DSLAM είτε είναι βραχυκυκλωμένη με τη γραμμή του δικτύου είτε μεσολαβούν πυκνωτές που κόβουν τη DC συνιστώσα του ρεύματος που υπάρχει στη γραμμή δικτύου που απαιτείται για να λειτουργεί το τηλέφωνο. Όμοια λειτουργεί και ο splitter στην πλευρά του Κέντρου.

Για τη χρήση του ADSL πάνω από το ISDN χρησιμοποιείται το Annex B όπου για την upstream χρησιμοποιείται το φάσμα 32-63x4,3125 KHz (138-271,6875 KHz) και το 64-255 (276-1104 KHz) για το downstream.

Οι ταχύτητες διασύνδεσης είναι σε μηδενική απόσταση 1,1 Mb/s από το Modem προς το DSLAM (upstream) και μέχρι 8 Mb/s από το DSLAM προς το modem (downstream). Λόγω της εξασθένισης της γραμμής σε μεγαλύτερα μήκη του καλωδίου η ταχύτητα πέφτει και κυρίως του downstream λόγω του ότι η εξασθένιση στις υψηλές συχνότητες που χρησιμοποιείται στο Downstream είναι μεγαλύτερη από τις χαμηλές που χρησιμοποιεί το upstream.

Πέραν του ADSL χρησιμοποιείται και το G.shdsl το οποίο παρέχει συμμετρικούς ρυθμούς μέχρι 2312 Kb/s (2304 ωφέλιμο) και η εξέλιξή του G.shdsl.bis μέχρι 5696 Kb/s και χρησιμοποιείται κυρίως από τους εταιρικούς χρήστες, αλλά λόγω του ότι χρησιμοποιείται και το φάσμα τηλεφωνίας δεν μπορεί να δώσει παράλληλα και φωνή. Εξαιτίας του ότι το G.shdsl δεν επιτρέπει τη χρήση φωνής απαιτείται να τροφοδοτείται και ένα ρεύμα «λείανσης» το οποίο προστατεύει κυρίως τις καλωδιακές συνδέσεις από τη σκουριά.

Η εξέλιξη του ADSL είναι το ADSL2 και το ADSL2+ όπου το τελευταίο χρησιμοποιεί περισσότερο φάσμα μέχρι 2208 KHz (512 x 4,3125) και παρέχει στην downstream κατεύθυνση μέχρι 24 Mb/s.